Nadenken of niet nadenken?
Jarenlang heb ik op de racefiets gezeten met een iPod Classic 30Gb achter in mijn shirt en de oordopjes in. Lekker mijn kilometertjes wegtrappen en ondertussen luisteren naar mijn favoriete muziek. Niet altijd zonder gevaar want door de muziek hoorde ik niet altijd alles om me heen. Gelukkig altijd zonder kleerscheuren thuis gekomen.
Jaren geleden kwam ik met iemand op een feestje in gesprek en hadden we het over sporten met muziek. Ik vertelde dat ik altijd met muziek op op de racefiets zat, zonder kon ik eigenlijk niet. Toen zij ze me dat het wel heel makkelijk is want dan hoef je niet na te denken als je alleen aan het fietsen bent. Dit zette moet toen juist aan het denken. Het klopte inderdaad dat ik door de muziek kon wegdromen tijdens het fietsen en eigenlijk nergens aan hoefde te denken. Het duurde uiteindelijk nog wel even voordat ik zonder mijn iPod op pad ging. Het hoe en waarom heeft voornamelijk met de zoektocht naar mij zelf te maken. Nu stap ik al weer een flink aantal jaar zonder mijn iPod op de racefiets en fiets mijn hoofd dan helemaal leeg.
Begin 2014 ben ik begonnen met hardlopen. De iPod lag ergens onders het stof want deze had plaats gemaakt voor de iPhone. Om te trainen had ik het hardloopschema van Evy Gruyaert gedownload, de oortjes moesten dus weer in. D.m.v. haar aanwijzingen en de muziek kon ik na 10 weken 5km aan een stuk lopen. Zonder haar aanwijzingen had ik niet kunnen beginnen, ik was dan vast en zeker te hard van stapel gelopen. Ik had verplicht 10 weken weer met muziek op gesport, iets waar ik jaren hiervoor mee gestopt was. Ik weet even niet meer hoe lang ik daarna nog met muziek op gelopen heb maar volgens mij niet lang meer. Ik had voornamelijk de oortjes nog in om via de Polar app mijn kilometer tijden door te krijgen. Nadat ik de Bridge to Bridge in september van dat jaar gelopen heb moest ik vanwege een blessure een pauze nemen. Deze werd iets langer dan gedacht maar begin 2015 toch weer het hardlopen opgepakt.
Begin 2015 heb ik zowel voor Gretha (mijn vrouw) als mezelf een nieuw Polar hartslaghorloge (incl. hartslagband) gekocht, de M400. Het grote voordeel van de M400 was dat ik niet meer de app van Polar op mijn iPhone nodig had, nu kon ik via het horloge mijn tussentijden zien. De oortjes konden thuis blijven en ik kon alles om me heen weer horen. Waar ik tijdens mijn tochten op de racefiets al achter was gekomen, en nu ook merkte tijdens het hardlopen, was dat er allemaal goede ingevingen binnen kwamen. Doordat ik niet naar muziek luisterde hoefde ik me daar niet op te concentreren maar begon ik juist na te denken. Niet op een vervelende manier maar juist op een prettige manier. Ik kon nadenken over dingen waar ik me eerder die dag geen tijd voor gunde of er kwamen spontaan nieuwe ideeën bij me op, een teken dat mijn hoofd echt vrij was van blokkades.
Nu ben ik al een aantal maanden aan het trainen voor de Marathon van Rotterdam. Inmiddels al zover in het schema gevorderd dat ik langere afstanden moet gaan lopen. Nu vraag ik me alleen af of ik niet toch met muziek op moet gaan lopen. Ja, zonder de muziek ben ik echt vrij maar ik heb me er nu al (te) vaak op betrapt dat ik soms zo ver in gedachten wegzak dat mijn kilometertijd helemaal instort. Ik kan in mijn Strava en Polar overzicht aanwijzen wanneer dat is. De kilometers daarna moet ik dan extra gas geven om het gemiddelde omlaag te brengen. Op zich niet verkeerd natuurlijk dat ik lekker wegdroom maar dit gaat wel ten koste van mijn tijd en het constante lopen.
Oortjes in of oortjes uit?
Op dit moment sta ik voor een dilemma. Moet ik nu wel of niet mijn iPod weer mee gaan nemen of toch liever thuis laten. Misschien moet ik het de komende tijd eens gaan uitproberen. Best lastig, ik geniet nu van de geluiden om me heen, kijk meer om me heen, en kom met nieuwe ideeën en/of teksten/verhalen thuis (zoals dit stuk). Ik ga er nog maar eens een paar nachtjes over slapen.