Maar genieten van een halve Marathon
Inmiddels ben ik al ruim 3 maanden bezig met mijn training voor de Marathon van Rotterdam en heb nog 3 maanden training voor me. Via de My Asics app heb ik een schema voorgeschoteld gekregen en hou me daar grotendeels aan. Ik loop op sommige momenten eerder te veel en te iets te snel dan te weinig en te langzaam.
De My Asics app is meer gebaseerd op snelheid en afstand en niet zo zeer op intervals. Iets dat voor mij heel goed werkt. Als ik interval wil trainen stap ik lekker op mijn mountainbike en ga door het bos crossen.
Geregeld moet ik een loop doen van 5km (op jogtempo) en de dag erna een langere loop, nu minimaal 12km. Verderop in de week zit dan een duurloop van ongeveer 20km. Nu zit ik in de “ Verder lopen” trainingsfase, een fase waar ik eerst tegenop zag. Nu ik al een tijd specifiek aan het trainen ben voor de Marathon merk ik dat ik meer voldoening uit de langere afstanden haal, deze gaan ook steeds makkelijker. Ik kan me nog goed voor de geest halen dat ik een loop van 18km moest doen, jeetje wat keek ik daar tegen op. De langste afstand tot dan toe was de 10EM (16,09km) tijdens de Bridge to Bridge op 13 september 2015, onze trouwdag. Eenmaal aan het lopen denk je niet meer aan de afstand die je moet lopen, belangrijkste is dat je een lekker tempo te pakken hebt en geniet tijdens het lopen.
Maar nu zijn de (herstel)loopjes van 5km een hel. Afgaande op de My Asics app moet ik dan joggen, voor mij een onmogelijke taak. In het begin van het schema heb ik het aangegeven tempo gelopen maar kreeg daardoor juist heel veel problemen met mijn voeten. Doordat ik voor mij doen zo langzaam moest lopen liep ik te verkramp, dat hele langzame doe ik dus niet meer. Dan maar iets sneller lopen en niet buiten adem raken. Ondanks dat merk ik toch dat het een hele opgave is om die 5km te lopen. Ik kan slecht mijn tempo vasthouden, let te veel op mijn loophouding, kijk bijna niet om me heen, etc. Dat had ik nooit voor mogelijk gehouden.
Liever loop ik nu afstanden van 18 of meer kilometers, iets waar ik tot 1,5 maand geleden heel erg tegen op keek. Ik heb veel sneller een goed en constante snelheid te pakken, geniet van het lopen, word blij van andere loopmaatjes die ik tegenkom en heb een voldaan gevoel als ik weer thuis ben. Nooit gedacht dat dit me ooit zou overkomen, lees meer over het hoe en waarom in mijn blog: Hardlopen, nee dat is niets voor mij.
Wat kan er in een paar maanden een hoop veranderen, op sportgebied. Dit had ik natuurlijk wel kunnen bedenken want min of meer heb ik het zelfde gehad met mountainbike/racefietsen. Misschien ooit meer hierover in een andere blog, maar waar het op neer komt is dat ik toen ook heel erg op keek tegen langere afstanden fietsen en nu minimaal 50–60km wil wegtrappen want anders kan ik net zo goed niet op pad gaan.
Ik heb mijn eerste Marathon nog niet gelopen maar ben al wel aan het nadenken over mijn volgende Marathon. Is sporten verslavend voor mij, ik denk het wel, sterker nog ik weet het wel zeker. Het is voor mij ontspanning en een uitlaatklep, ik zou me geen leven zonder sport kunnen voorstellen.
