Bar en boos maar leuk
Afgelopen zondag, 29 maart, ging het gebeuren. Hardlopen door het Openluchtmuseum in Arnhem. Mijn dochter Fayedey ging de 1 kilometer lopen, mijn vrouw Gretha de 5 kilometer en ik de 10 kilometer. Helaas waren ons de weergoden niet goed gezind. De regen kwam met bakken de lucht uit.
Om 11.45 uur was de start van de 1 km, het regende gelukkig maar een klein beetje. Voor Fayedey de eerste hardloopwedstrijd. Ter ondersteuning zou ik meelopen. Dat bleek nog een hele klus om Fayedey bij te houden. Nadat het startschot gegeven was moesten we even wachten totdat de kinderen voor ons vertrokken worden. Eenmaal vrije baan was er geen houden meer aan. Fayedey begon met een sprint van 1 km. Ik moest moeite doen om haar bij te kunnen houden. Zij kon net iets makkelijker tussen de anderen kinderen door slingeren. Met pijn en moeite kon ik nog wat aanwijzigingen geven over gaatjes die er waren maar eigenlijk was dit bijna niet nodig. Toen de finish in zicht kwam en Fayedey zag dat andere kinderen gingen sprinten, perste ze er zelf ook nog een ultieme sprint uit. Ze had in ieder geval van papa gewonnen ;-). Ik was en ben natuurlijk supertrots dat ze zo fanatiek meegedaan heeft. Hopelijk gaan er nog veel wedstrijden volgen.
Om 13.45 was Gretha aan de beurt voor de 5 km. Het was inmiddels gestopt met zachtjes regenen dus het parcours zou er niet beter van worden. Gretha had de dag hiervoor ook al 5 km moeten hardlopen als afsluiter van het Xfitt programma. Benieuwd hoe dat zou gaan. Vol goede moed ging Gretha van start, zich niets aantrekkend van het slechte weer. Na bijna 40 minuten zagen we Gretha aan komen lopen. Ondanks dat ze als laatste over de finish kwam heeft ze het toch maar mooi gedaan. Zelfs nog in een hele mooie tijd, want ze was net zo snel als de dag ervoor en dat in deze zware omstandigheden (modder, heuveltjes, regen). De loop van gisteren was namelijk helemaal vlak en over asfalt. Supertrots om mijn vrouw!
Eindelijk was het om 14.45 uur mijn beurt voor de 10 km (2 rondjes van 5 km). Het regende nog volop maar om me heen kijkend zag ik toch nog mensen lachen, iedereen maakte er maar het beste van. Na de eerste verhalen over het parcours was ik op het nodige voorbereid. Jeetje wat was het parcours op sommige stukken slecht. Het was glibberen en glijden en zorgen dat je je evenwicht niet verloor of uitgleed. De eerste ronde probeerde ik nog zoveel mogelijk plassen te ontwijken en over het gras te lopen, daar waar mogelijk. Gras was geen optie bleek want daar werd je helemaal in vast gezogen. Dan maar weer de blubber opzoeken. De tweede ronde was het ontwijken van plassen en de modder niet meer nodig, nat en vies was je toch al. In de tweede ronde geprobeerd een tandje bij te schakelen en op zoek naar een richtpunt. Na het inhalen van een loper snel kijken waar het volgende slachtoffer was. Door het gebalanceer, glibberen en de koude regen hadden de benen en de spieren het wel wat zwaarder dan verwacht. De laatste kilometer was het dan ook op de tanden bijten. Vies, koud en nat maar super voldaan toch een mooie tijd neer kunnen zetten.
Voor ons alle 3 geldt, volgend jaar weer!